Maandagmorgen 10.00 uur. Er wordt geklopt op mijn virtuele spreekkamer en met een muisklik doe ik open. Zo werkt onze digitale coaching nu, als het vraagstuk zich er inhoudelijk voor leent om op deze manier te werken.
Met hem bespreek ik zijn digitale werkweek. Timemanagement was één van zijn coachingsdoelen, dat krijgt nu een iets andere invulling. Hij toont mij een printscreen van zijn planning voor deze week.
Ik wijs hem op de knelpunten. De klassieke time-managementregel van 80/20 gaat niet meer op. Overleggen en afstemmen kost wellicht minder tijd, maar veel meer energie. We kijken naar zijn planning vanuit het doel de energie gelijkmatig over de week te verdelen. Veel mensen passen dit principe nog niet toe en belanden steeds opnieuw in gevoelens van mentale overbelasting.
Omdat ik zelf ook aan mijn vitaliteit moet denken, haal ik na de coachingssessie een frisse neus. Tijdens het wandelen bel ik met een collega. We delen onze zorgen en perikelen rondom de coronacrisis. Want niets menselijks is ons vreemd.
Verkwikt door zonlicht en een frisse herfstwind schuif ik vroeg in de middag digitaal aan als gast bij een regulier werkoverleg. Met de teammanager heb ik vooraf al besproken dat er bij dit team belangrijke risico’s liggen in het behalen van de doelen die het zich gesteld heeft. De mensen belanden door de roerige omstandigheden steeds opnieuw in de zogenaamde ‘crisisreflex’ (fight, flight or freeze). Met name de ‘freeze’ is dodelijk voor de voortgang in samenwerking en productiviteit. Men moet uit de crisisstand raken en komen tot psychologische flexibiliteit. De coronacrisis wordt een zaak van lange adem en dit vraagt om mentale veerkracht op de lange duur, niet om een crisismodus.
Met deze agenda in mijn achterhoofd begeleid ik het team die middag op digitale wijze. We pauzeren regelmatig voor wat lichaamsbeweging, een onder-onsje, een moment voor persoonlijke reflectie. Uiteraard hebben we soms last van een zwakke verbinding of een slechte synchronisatie tussen beeld en geluid, toch komen de inhoudelijke thema’s goed op tafel.
Op verschillende manieren maak ik de teamleden bewust van hun gezamenlijk psychologisch kapitaal. Wat kunnen zij aan hoop, optimisme, veerkracht, zelfvertrouwen bundelen om samen weer in de productieve stand te raken? Hoe blijft samenwerken effectief? Welke strategieën kunnen worden gebruikt om gestelde doelen ondanks de omstandigheden alsnog te bereiken. Een gezamenlijke mentale mindmap helpt in mogelijkheden te gaan denken.
Ik geef verschillende opdrachten mee waar het team de komende weken mee kan experimenteren. Met ieder teamlid afzonderlijk plan ik na afloop nog een persoonlijk contact. Sommigen sluiten in het ‘nieuwe werken’ nog niet voldoende aan bij hun persoonlijke situatie en behoeften. Het is belangrijk om als professional praktische en mentale strategieën toe te passen die lang vol te houden zijn en duurzame inzetbaarheid garanderen.
Alom thuiswerken is op de lange duur geen zinvolle oplossing voor een vitaal werkend Nederland. Een duurzame oplossing is gelegen in balans en respect voor onze mentale en economische hulpbronnen. Als coach draag ik graag een steentje bij aan die toekomst. Een toekomst waarin respect voor de vitaliteit van de werkende mens én onze aardbol hand in hand kan gaan met een gezond economisch klimaat en het realiseren van al onze professionele ambities.
Publicatie datum: 02 november 2020