Deze bekende uitspraak van Winston Churchill heeft de afgelopen 9 weken diverse keren door mijn hoofd gespeeld. De Britse premier gaf met zijn uitspraak aan dat de Verenigde Naties hun bestaan te danken hadden aan de Tweede Wereldoorlog. In bredere context betekent het natuurlijk dat een crisis weliswaar veel pijn doet, maar ook kansen biedt en tot innovatie leidt. Bovendien wordt er veel sneller besloten om zaken anders te doen; besluitkracht zou ik het willen noemen. Dat kan ook niet anders, want de noodzaak om zaken (gedwongen) anders te doen is groot.
Innovatie hoort bij het ondernemerschap, maar een crisis zorgt ervoor dat er een andere dynamiek en versnelling ontstaat. We worden hardhandig uit onze comfortzone gehaald, maken ons zorgen over onze gezondheid, ons gezin, ons bedrijf, baan etc. maar er zijn veel voorbeelden waarin we omschakelen naar het denken in kansen. Zo worden producten of diensten omgebouwd, worden andere toepassingen bedacht en er ontstaan echt nieuwe producten en diensten.
Om mij heen en bij klanten zie je talloze voorbeelden van innovaties; de matrassenfabrikant die mondkapjes gaat fabriceren, de ellebooghandel waarmee je de deur kunt openen, de ontwikkeling van een digitale escaperoom en binnen ons eigen bedrijf het geheel digitaal laten verlopen van een recruitmentproces. De kandidaat wordt alleen bij de ondertekening van het contract op gepaste anderhalvemeterafstand persoonlijk ontmoet.
Hoe snel raak je dan gewend aan dit soort veranderingen; waar het al tijden een worsteling was om processen geheel digitaal te begeleiden, zitten we nu te videobellen, digitale aantekeningen te maken en te versturen en hebben we ons videokoffiemomentje. Daarnaast zijn onze assessmentpsychologen razendsnel overgeschakeld naar een assessment dat met rollenspellen online kon worden uitgevoerd, hebben we een digitale workshop ontwikkeld, wordt er online een kennissessie gedaan en vinden coachingssessies online plaats.
Allemaal prachtig, maar het schuurt wel met onze kernwaarde: (oprechte) aandacht. Daar kunnen we op dit moment minder goed invulling aan geven. Ik word erg enthousiast van alle creatieve ideeën, samenwerkingen en oplossingen uit verschillende hoeken. Deze crisis heeft in ieder geval bij ons inzichtelijk gemaakt waar de innovatiekracht zich binnen de organisatie bevindt.
Nu we langzaam overgaan naar een verantwoorde unlock dringt de vraag zich op wat we nu geleerd hebben van deze periode. Als organisatie? Maar ook als persoon? Zo kwam ik er achter dat ik geen ZZP’er-type ben, maar echt de dynamiek met anderen nodig heb en daar energie uithaal.
Welke innovaties zijn ook voor de langere termijn bruikbaar? Hoe zorg je nu dat innovatie structureel in de organisatie is ingebed, zonder dat we die crisis daar voor nodig hebben?
Deze laatste vraag is precies waarom we binnen BeljonWesterterp al enige tijd geleden besloten hebben om innovatiemanagement te gaan implementeren. Dit moet er voor zorgen dat alle medewerkers, als potentiele bron van innovatie, hun ideeën kunnen aandragen, selecteren en realiseren. Zo moet een innovatiecultuur ontstaan!
Als dat lukt dan ‘you can waste a good crisis’!
Publicatie datum: 28 mei 2020